استفاده بیش از حد از فلاکس و مواد شیمیایی در فرآیند ریخته‌گری می‌تواند آسیب‌های جدی به بوته ریخته گری وارد کند. برخی از مهم‌ترین این آسیب‌ها عبارت‌اند از:
-
خوردگی بوته ریخته گری:
- فلاکس‌ها و مواد شیمیایی ممکن است با جنس بوته واکنش نشان دهند و باعث خوردگی سطح داخلی یا خارجی آن شوند. این موضوع به مرور زمان باعث نازک شدن دیواره‌های بوته ریخته‌گری و کاهش عمر مفید آن می‌شود.
- ترک خوردگی و شکستگی بوته ریخته گری:
- استفاده بیش از حد از فلاکس‌ها می‌تواند باعث ایجاد تنش‌های حرارتی در بوته ریخته‌گری شود. این تنش‌ها ممکن است منجر به ترک‌خوردگی یا حتی شکستگی بوته ریخته‌گری در حین فرآیند ریخته‌گری شوند.
- کاهش مقاومت حرارتی:
- مواد شیمیایی و فلاکس‌ها ممکن است ساختار بوته را تغییر دهند و مقاومت آن در برابر دماهای بالا را کاهش دهند. این موضوع باعث می‌شود بوته ریخته‌گری زودتر از موعد خراب شود.
- ایجاد سرباره و ناخالصی:
- استفاده بیش از حد از فلاکس می‌تواند منجر به تشکیل سرباره (Slag) و ناخالصی‌هایی شود که به دیواره‌های بوته ریخته‌گری می‌چسبند. این سرباره‌ها می‌توانند باعث کاهش کارایی بوته ریخته‌گری و ایجاد مشکلات در فرآیند ریخته‌گری شوند.
- کاهش کیفیت فلز ذوب شده :
- اگر بوته ریخته‌گری به دلیل استفاده بیش از حد از مواد شیمیایی آسیب ببیند، ممکن است ناخالصی‌های آن وارد فلز ذوب‌شده شود و کیفیت محصول نهایی را کاهش دهد.
- هزینه‌های تعمیر و تعویض:
- آسیب‌های ناشی از استفاده بیش از حد از فلاکس و مواد شیمیایی می‌تواند منجر به افزایش هزینه‌های تعمیر و تعویض بوته‌ها شود، که این موضوع به صرفه‌جویی در تولید لطمه می‌زند.
- خطرات ایمنی:
- بوته‌های ریخته‌گری آسیب‌دیده ممکن است در حین فرآیند ریخته‌گری شکسته شوند و باعث نشت فلز مذاب شوند. این موضوع می‌تواند خطرات جدی برای اپراتورها و محیط کار ایجاد کند.
برای جلوگیری از این آسیب‌ها، لازم است مقدار فلاکس و مواد شیمیایی مورد استفاده در فرآیند ریخته‌گری به دقت کنترل شود و از دستورالعمل‌های سازنده بوته و مواد شیمیایی پیروی گردد. همچنین، بازرسی منظم بوته‌های ریخته‌گری و تعویض به موقع آن‌ها می‌تواند از بروز مشکلات جدی جلوگیری کند.